cinno
Latin
Etymology
From cinnus (“wink”, noun) + -ō (verb-forming suffix). Found in the Reichenau Glossary.[1]
Verb
cinnō (present infinitive cinnāre, perfect active cinnāvī, supine cinnātum); first conjugation (Early Medieval Latin)
- to blink
Conjugation
| Conjugation of cinnō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | cinnō | cinnās | cinnat | cinnāmus | cinnātis | cinnant |
| imperfect | cinnābam | cinnābās | cinnābat | cinnābāmus | cinnābātis | cinnābant | |
| future | cinnābō | cinnābis | cinnābit | cinnābimus | cinnābitis | cinnābunt | |
| perfect | cinnāvī | cinnāvistī | cinnāvit | cinnāvimus | cinnāvistis | cinnāvērunt, cinnāvēre | |
| pluperfect | cinnāveram | cinnāverās | cinnāverat | cinnāverāmus | cinnāverātis | cinnāverant | |
| future perfect | cinnāverō | cinnāveris | cinnāverit | cinnāverimus | cinnāveritis | cinnāverint | |
| passive | present | cinnor | cinnāris, cinnāre |
cinnātur | cinnāmur | cinnāminī | cinnantur |
| imperfect | cinnābar | cinnābāris, cinnābāre |
cinnābātur | cinnābāmur | cinnābāminī | cinnābantur | |
| future | cinnābor | cinnāberis, cinnābere |
cinnābitur | cinnābimur | cinnābiminī | cinnābuntur | |
| perfect | cinnātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | cinnātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | cinnātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | cinnem | cinnēs | cinnet | cinnēmus | cinnētis | cinnent |
| imperfect | cinnārem | cinnārēs | cinnāret | cinnārēmus | cinnārētis | cinnārent | |
| perfect | cinnāverim | cinnāverīs | cinnāverit | cinnāverīmus | cinnāverītis | cinnāverint | |
| pluperfect | cinnāvissem | cinnāvissēs | cinnāvisset | cinnāvissēmus | cinnāvissētis | cinnāvissent | |
| passive | present | cinner | cinnēris, cinnēre |
cinnētur | cinnēmur | cinnēminī | cinnentur |
| imperfect | cinnārer | cinnārēris, cinnārēre |
cinnārētur | cinnārēmur | cinnārēminī | cinnārentur | |
| perfect | cinnātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | cinnātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | cinnā | — | — | cinnāte | — |
| future | — | cinnātō | cinnātō | — | cinnātōte | cinnantō | |
| passive | present | — | cinnāre | — | — | cinnāminī | — |
| future | — | cinnātor | cinnātor | — | — | cinnantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | cinnāre | cinnāvisse | cinnātūrum esse | cinnārī | cinnātum esse | cinnātum īrī | |
| participles | cinnāns | — | cinnātūrus | — | cinnātus | cinnandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| cinnandī | cinnandō | cinnandum | cinnandō | cinnātum | cinnātū | ||
Descendants
- Italian: cennare (archaic)
- Neapolitan: zennare
- Old French: cener
- Old Occitan: cenar
- Spanish: ceñar
- Sardinian: chinnire (with a change in verb class)
Forms prefixed with ad-:
Forms influenced by signāre:
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “cĭnnare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 2: C Q K, page 689
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.