canendus
Latin
    
    Etymology
    
Future passive participle of canō
Participle
    
canendus m (feminine canenda, neuter canendum); first/second declension
- which is to be sung
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | canendus | canenda | canendum | canendī | canendae | canenda | |
| Genitive | canendī | canendae | canendī | canendōrum | canendārum | canendōrum | |
| Dative | canendō | canendae | canendō | canendīs | canendīs | canendīs | |
| Accusative | canendum | canendam | canendum | canendōs | canendās | canenda | |
| Ablative | canendō | canendā | canendō | canendīs | canendīs | canendīs | |
| Vocative | canende | canenda | canendum | canendī | canendae | canenda | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.