burczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *burčati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbur.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -urt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: bur‧czeć

Verb

burczeć impf (perfective burknąć)

  1. (transitive) to mutter, to grumble, to say something with a bad mood
    Synonyms: see Thesaurus:narzekać
  2. (transitive, archaic) to rebuke, to scold (someone)
  3. (transitive) to rumble (about a stomach)

Conjugation
Conjugation of burczeć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive burczeć
present tense 1st burczę burczymy
2nd burczysz burczycie
3rd burczy burczą
impersonal burczy się
past tense 1st burczałem,
-(e)m burczał		 burczałam,
-(e)m burczała		 burczałom,
-(e)m burczało		 burczeliśmy,
-(e)śmy burczeli		 burczałyśmy,
-(e)śmy burczały
2nd burczałeś,
-(e)ś burczał		 burczałaś,
-(e)ś burczała		 burczałoś,
-(e)ś burczało		 burczeliście,
-(e)ście burczeli		 burczałyście,
-(e)ście burczały
3rd burczał burczała burczało burczeli burczały
impersonal burczano
future tense 1st będę burczał,
będę burczeć		 będę burczała,
będę burczeć		 będę burczało,
będę burczeć		 będziemy burczeli,
będziemy burczeć		 będziemy burczały,
będziemy burczeć
2nd będziesz burczał,
będziesz burczeć		 będziesz burczała,
będziesz burczeć		 będziesz burczało,
będziesz burczeć		 będziecie burczeli,
będziecie burczeć		 będziecie burczały,
będziecie burczeć
3rd będzie burczał,
będzie burczeć		 będzie burczała,
będzie burczeć		 będzie burczało,
będzie burczeć		 będą burczeli,
będą burczeć		 będą burczały,
będą burczeć
impersonal będzie burczeć się
conditional 1st burczałbym,
bym burczał		 burczałabym,
bym burczała		 burczałobym,
bym burczało		 burczelibyśmy,
byśmy burczeli		 burczałybyśmy,
byśmy burczały
2nd burczałbyś,
byś burczał		 burczałabyś,
byś burczała		 burczałobyś,
byś burczało		 burczelibyście,
byście burczeli		 burczałybyście,
byście burczały
3rd burczałby,
by burczał		 burczałaby,
by burczała		 burczałoby,
by burczało		 burczeliby,
by burczeli		 burczałyby,
by burczały
impersonal burczano by
imperative 1st niech burczę burczmy
2nd burcz burczcie
3rd niech burczy niech burczą
active adjectival participle burczący burcząca burczące burczący burczące
passive adjectival participle burczany burczana burczane burczani burczane
contemporary adverbial participle burcząc
verbal noun burczenie

Derived terms
adjective
noun

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.