bilivan
Old Dutch
    
    Etymology
    
From Proto-Germanic *bilībaną.
Inflection
    
Conjugation of bilīvan (strong class 1)
| infinitive | bilīvan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | bilīvu | bileif | 
| 2nd person singular | bilīvis, bilīvist | bilivi | 
| 3rd person singular | bilīvit | bileif | 
| 1st person plural | bilīvon | bilivun | 
| 2nd person plural | bilīvet | bilivut | 
| 3rd person plural | bilīvunt | bilivun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | bilīve | bilivi | 
| 2nd person singular | bilīves, bilīvest | bilivis, bilivist | 
| 3rd person singular | bilīve | bilivi | 
| 1st person plural | bilīven | bilivin | 
| 2nd person plural | bilīvet | bilivit | 
| 3rd person plural | bilīvent | bilivint | 
| imperative | present | |
| singular | bilīv | |
| plural | bilīvet | |
| participle | present | past | 
| bilīvandi | bilivon | |
Descendants
    
Further reading
    
- “bilīvan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon
    
    
Etymology
    
From Proto-Germanic *bilībaną.
Pronunciation
    
- IPA(key): /biˈliːfɑn/, [biˈliːβɑn]
Conjugation
    
Conjugation of bilīvan (strong class 1)
| infinitive | bilīvan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | bilīvu | bilēf | 
| 2nd person singular | bilīvis | bilivi | 
| 3rd person singular | bilīvid | bilēf | 
| plural | bilīvad | bilivun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | bilīve | bilivi | 
| 2nd person singular | bilīves | bilivis | 
| 3rd person singular | bilīve | bilivi | 
| plural | bilīven | bilivin | 
| imperative | present | |
| singular | bilīf | |
| plural | bilīvad | |
| participle | present | past | 
| bilīvandi | bilivan | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.