bikái
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbikaːji]
- Hyphenation: bi‧kái
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | bikái |
| accusative | — | bikáit |
| dative | — | bikáinak |
| instrumental | — | bikáival |
| causal-final | — | bikáiért |
| translative | — | bikáivá |
| terminative | — | bikáiig |
| essive-formal | — | bikáiként |
| essive-modal | — | bikáiul |
| inessive | — | bikáiban |
| superessive | — | bikáin |
| adessive | — | bikáinál |
| illative | — | bikáiba |
| sublative | — | bikáira |
| allative | — | bikáihoz |
| elative | — | bikáiból |
| delative | — | bikáiról |
| ablative | — | bikáitól |
| non-attributive possessive - singular |
— | bikáié |
| non-attributive possessive - plural |
— | bikáiéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.