antroponim

Polish

Etymology

From antropo- +‎ -onim. First attested in 1949.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /an.trɔˈpɔ.ɲim/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲim
  • Syllabification: an‧tro‧po‧nim

Noun

antroponim m inan

  1. anthroponym

Declension
Declension of antroponim
singular plural
nominative antroponim antroponimy
genitive antroponimu antroponimów
dative antroponimowi antroponimom
accusative antroponim antroponimy
instrumental antroponimem antroponimami
locative antroponimie antroponimach
vocative antroponimie antroponimy
adjective
noun

References
  1. Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe (1949) Roczniki humanistyczne, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny‎, volumes 49-50, number 6, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, page 266: “Można także, pozostając w tej samej klasie toponimów etnicznych, antroponim ten zinterpretować jako pochodny od nazwy miejscowej w radzju Leśna, leśne, Leśnia, jako etnonimy w rodzaju […]”

Further reading

Romanian

Etymology

Borrowed from French anthroponyme.

Noun

antroponim n (plural antroponime)

  1. anthroponym

Declension
Declension of antroponim
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) antroponim antroponimul (niște) antroponime antroponimele
genitive/dative (unui) antroponim antroponimului (unor) antroponime antroponimelor
vocative antroponimule antroponimelor
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.