anquisitus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of anquiro
Pronunciation
    
(Classical) IPA(key): /anˈkʷi.si.tus/, [äŋˈkʷɪs̠ɪt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /anˈkwi.si.tus/, [äŋˈkwiːs̬it̪us]
Participle
    
anquisitus (feminine anquisita, neuter anquisitum); first/second-declension participle
- having been sought, researched, investigated, examined judicially
- having been indicted
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | anquisitus | anquisita | anquisitum | anquisitī | anquisitae | anquisita | |
| Genitive | anquisitī | anquisitae | anquisitī | anquisitōrum | anquisitārum | anquisitōrum | |
| Dative | anquisitō | anquisitō | anquisitīs | ||||
| Accusative | anquisitum | anquisitam | anquisitum | anquisitōs | anquisitās | anquisita | |
| Ablative | anquisitō | anquisitā | anquisitō | anquisitīs | |||
| Vocative | anquisite | anquisita | anquisitum | anquisitī | anquisitae | anquisita | |
References
    
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.