amanir
Catalan
Etymology
Inherited from Late Latin *ammannire, from earlier *admanuire, an adaptation of Gothic 𐌼𐌰𐌽𐍅𐌾𐌰𐌽 (manwjan, “to prepare”). Compare Italian ammannire.
Verb
amanir (first-person singular present amaneixo, first-person singular preterite amaní, past participle amanit)
Conjugation
| infinitive | amanir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | amanint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | amanit | amanida | |||||
| plural | amanits | amanides | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | amaneixo | amaneixes | amaneix | amanim | amaniu | amaneixen | |
| imperfect | amania | amanies | amania | amaníem | amaníeu | amanien | |
| future | amaniré | amaniràs | amanirà | amanirem | amanireu | amaniran | |
| preterite | amaní | amanires | amaní | amanírem | amaníreu | amaniren | |
| conditional | amaniria | amaniries | amaniria | amaniríem | amaniríeu | amanirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | amaneixi | amaneixis | amaneixi | amanim | amaniu | amaneixin | |
| imperfect | amanís | amanissis | amanís | amaníssim | amaníssiu | amanissin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | amaneix | amaneixi | amanim | amaniu | amaneixin | |
| negative (no) | — | no amaneixis | no amaneixi | no amanim | no amaniu | no amaneixin | |
Derived terms
Further reading
- “amanir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.