altisonus
Latin
Etymology
From altē (“from on high”) + -sonus (“sounding”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /alˈti.so.nus/, [äɫ̪ˈt̪ɪs̠ɔnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /alˈti.so.nus/, [äl̪ˈt̪iːs̬onus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | altisonus | altisona | altisonum | altisonī | altisonae | altisona | |
| Genitive | altisonī | altisonae | altisonī | altisonōrum | altisonārum | altisonōrum | |
| Dative | altisonō | altisonō | altisonīs | ||||
| Accusative | altisonum | altisonam | altisonum | altisonōs | altisonās | altisona | |
| Ablative | altisonō | altisonā | altisonō | altisonīs | |||
| Vocative | altisone | altisona | altisonum | altisonī | altisonae | altisona | |
Descendants
- Italian: altisono, ⇒ altisonante
- Spanish: altísono, ⇒ altisonante
References
- “altisonus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- altisonus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.