akceptant

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin acceptāns.[1] First attested in 1793.[2][3]

Pronunciation
  • IPA(key): /akˈt͡sɛp.tant/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛptant
  • Syllabification: ak‧cep‧tant

Noun

akceptant m pers

  1. (law, business, economics) acceptor, accepter (one who accepts a draft or a bill of exchange)
    akceptant kart ― a card acceptor

Declension
Declension of akceptant
singular plural
nominative akceptant akceptanci/akceptanty (deprecative)
genitive akceptanta akceptantów
dative akceptantowi akceptantom
accusative akceptanta akceptantów
instrumental akceptantem akceptantami
locative akceptancie akceptantach
vocative akceptancie akceptanci
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “akceptant”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. Jacques-Bénigne Bossuet (1793) Historya Powszechna Czyli Kontynuacya Jakuba Benigna Bossueta Obiaśniaiąca Porządek, Wzrost Religii i Odmiany Państw. T. 4, cz. 1, Zawieraiąca w sobie znacznieysze przypadki, które się przytrafiły od Roku 1721. aż do Roku 1735‎, page 199
  3. akceptant in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.