agnitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of agnōscō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | agnitus | agnita | agnitum | agnitī | agnitae | agnita | |
| Genitive | agnitī | agnitae | agnitī | agnitōrum | agnitārum | agnitōrum | |
| Dative | agnitō | agnitō | agnitīs | ||||
| Accusative | agnitum | agnitam | agnitum | agnitōs | agnitās | agnita | |
| Ablative | agnitō | agnitā | agnitō | agnitīs | |||
| Vocative | agnite | agnita | agnitum | agnitī | agnitae | agnita | |
References
- “agnitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- agnitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.