adoito

From Old Galician-Portuguese doito (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Vulgar Latin *adductus, from ductus (“guided”), from dūcō (“to lead”).[1] Cognate with Spanish ducho.

• IPA^(key): /aˈðojto̝/

adoito (feminine adoita, masculine plural adoitos, feminine plural adoitas)

1. accustomed, used to

   Synonym: afeito

2. experienced, skilled

   Synonym: destro

• adoitar

• doito

adoito

1. usually

• “doito” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
• “doit” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
• “adoito” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
• “adoito” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

adoito

1. first-person singular present indicative of adoitar