adiungens
Latin
Etymology
Present participle of adiungō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | adiungēns | adiungēns | adiungentēs | adiungentia | |
| Genitive | adiungentis | adiungentis | adiungentium | adiungentium | |
| Dative | adiungentī | adiungentī | adiungentibus | adiungentibus | |
| Accusative | adiungentem | adiungēns | adiungentēs, adiungentīs | adiungentia | |
| Ablative | adiungente, adiungentī1 | adiungente, adiungentī1 | adiungentibus | adiungentibus | |
| Vocative | adiungēns | adiungēns | adiungentēs | adiungentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.