adiectus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of adiciō.
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /adˈi̯ek.tus/, [äd̪ˈi̯ɛkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /adˈjek.tus/, [äd̪ˈjɛkt̪us]
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | adiectus | adiecta | adiectum | adiectī | adiectae | adiecta | |
| Genitive | adiectī | adiectae | adiectī | adiectōrum | adiectārum | adiectōrum | |
| Dative | adiectō | adiectō | adiectīs | ||||
| Accusative | adiectum | adiectam | adiectum | adiectōs | adiectās | adiecta | |
| Ablative | adiectō | adiectā | adiectō | adiectīs | |||
| Vocative | adiecte | adiecta | adiectum | adiectī | adiectae | adiecta | |
Descendants
    
- Italian: aggetto
- Old French: agiets
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.