укоренить
Russian
    
    Etymology
    
у- (u-) + -корени́ть (-korenítʹ)
Pronunciation
    
- IPA(key): [ʊkərʲɪˈnʲitʲ]
Conjugation
    
Conjugation of укорени́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | укорени́ть ukorenítʹ | |
| participles | present tense | past tense | 
| active | — | укорени́вший ukorenívšij | 
| passive | — | укоренённый ukorenjónnyj | 
| adverbial | — | укорени́в ukorenív, укорени́вши ukorenívši | 
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | укореню́ ukorenjú | 
| 2nd singular (ты) | — | укорени́шь ukoreníšʹ | 
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | укорени́т ukorenít | 
| 1st plural (мы) | — | укорени́м ukorením | 
| 2nd plural (вы) | — | укорени́те ukoreníte | 
| 3rd plural (они́) | — | укореня́т ukorenját | 
| imperative | singular | plural | 
| укорени́ ukorení | укорени́те ukoreníte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) | 
| masculine (я/ты/он) | укорени́л ukoreníl | укорени́ли ukoreníli | 
| feminine (я/ты/она́) | укорени́ла ukoreníla | |
| neuter (оно́) | укорени́ло ukorenílo | |
Derived terms
    
- укореня́ться impf (ukorenjátʹsja), укорени́ться pf (ukorenítʹsja)
- укорене́ние (ukorenénije)
- укорени́вшийся (ukorenívšijsja)
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.